تأثیر استفاده از سطوح مختلف کلرید پتاسیم در دوره پرورش و سطوح مختلف پلی آمین ها در دوره پس از برداشت بر عمر گلجایی گل بریدنی میخک. dianthus caryophyllus l

به منظور بررسی اثر کاربرد کلرید پتاسیم در دوره پرورش و پلی آمین ها در دوره پس از برداشت بر عمر گلجایی میخک، دو آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در یک گلخانه تجاری در شهر مشهد اجرا شد. در این مطالعه از دو رقم میخک استاندارد به نام های ‘noblesse’ و ‘harlem’ استفاده شد. گیاهان به روش هیدروپونیک پرورش یافتند. در آزمایش اول پس از آن که گیاهان وارد مرحله زایشی گردیدند، محلول کلرید پتاسیم با چهار غلظت صفر (شاهد)، 2/5، 5 و 10 میلی مولار دو بار در هفته برای بوته ها اعمال شد. ویژگی های مورد بررسی دراین پژوهش قطر و طول جام گل، طول ساقه گل، وزن های تر و خشک، کربوهیدرات های محلول، نشاسته و پتاسیم ساقه و گلبرگ، و عمر گلجایی بود. این نتایج نشان داد که تمامی تیمارهای کلرید پتاسیم سبب افزایش ویژگی های اندازه گیری شده (به جز نشاسته ساقه و گلبرگ و پتاسیم گلبرگ) نسبت به تیمار شاهد گردیدند که بیشترین افزایش مربوط به تیمار کلرید پتاسیم با غلظت 10 میلی مولار بود. این پژوهش تأیید نمود که افزایش میزان هیدرات های کربن محلول ساقه و گلبرگ، سبب افزایش عمر گلجایی میخک می گردد. بنابراین استفاده از کلرید پتاسیم با غلظت های 5 تا 10 میلی مولار به صورت تجاری برای هر دو رقم مذکور قابل توصیه می باشد. در آزمایش دوم، اثر سه سطح مختلف (0/1، 0/05 و 0/01 میلی مولار) سه نوع پلی آمین (نمک های پوترسین، اسپرمیدین و اسپرمین) بر عمر گلجایی دو رقم مذکور مورد بررسی قرار گرفت. گل های بریدنی در گلجای های محتوی آب مقطر استریل جای داده شدند و با محلول های پلی آمین ها محلول پاشی شدند. ویژگی مورد بررسی در این آزمایش عمر گلجایی بود. این نتایج نشان داد که پوترسین با غلظت 0/1 میلی مولار، اسپرمین با هر سه غلظت و اسپرمیدین با دو غلظت 0/05 و 0/1 میلی مولار عمر گلجایی را نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند. بنابراین استفاده از پلی آمین ها با غلظت های ذکر شده برای هر دو رقم مذکور توصیه می شود.